Η Ν.Δ. νομοθετεί στη σκιά του τραγικού δυστυχήματος, προχωρώντας βεβιασμένα σε ρυθμίσεις αναφορικά με τη διαχείριση του νερού και των αποβλήτων.
Σε πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται εντός των ημερών, προβλέπεται η ίδρυση Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων, στην οποία περνά ο έλεγχος ύδρευσης και αποχέτευσης κατά παράκαμψη των επιταγών του Συντάγματος και αλλεπάλληλων αποφάσεων του ΣτΕ.
Mε τρία νομοσχέδια στη συσκευασία του ενός, που τέθηκαν σε φαστ τρακ δημόσια διαβούλευση, η κυβέρνηση ανοίγει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού, παραβλέποντας τρεις αποφάσεις του ΣτΕ που διασφαλίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα του, σε αντίθεση και με τη θέση της Ένωσης Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης/Αποχέτευσης (Ε.Δ.Ε.Υ.Α) και της ΚΕΔΕ.
Στο πολυνομοσχέδιο προτείνεται η μετονομασία της Ρ.Α.Ε. σε Ρ.Α.Α.Ε.Υ. (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων) και η ανάληψη από πλευράς της του ελέγχου των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης των αποβλήτων. Πολλές διατάξεις του νομοσχεδίου είναι σε αντίθεση με συνταγματικές προβλέψεις και η διαδικασία νομοθέτησης που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση παραβιάζει δικό της νόμο, που ορίζει το χρονικό διάστημα για τις διαβουλεύσεις.
Η κυβερνητική αυτή επιλογή θα μεταφέρει στους πολίτες και στις επιχειρήσεις υψηλό κόστος για να έχουν υπερκέρδη λίγοι, θα περιορίσει την πρόσβαση όλων στα βασικά αγαθά, όπως το νερό, θα αφαιρέσει περιουσία και αποφάσεις από τους δήμους. Όλα, οδηγούν στον τελικό στόχο, που είναι η αλλαγή για το ποιος αποφασίζει την τιμολόγηση του νερού, με κίνδυνο να δούμε αδικαιολόγητες αυξήσεις στο κόστος του. Με τη θέσπιση της Ρ.Α.Α.Ε.Υ. δημιουργείται το υπόβαθρο για την μετέπειτα ιδιωτικοποίηση των Δ.Ε.Υ.Α. Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν για να τεθεί υπό τον έλεγχο της ρυθμιστικής αρχής, η οποία χρησιμοποιείται ως προθάλαμος της ιδιωτικοποίησης των νερών στην χώρα μας και μέσω της οποίας επιχειρείται να ξεπεραστούν οι αποφάσεις του Σ.Τ.Ε. και του Συντάγματος, που απαγορεύουν την ιδιωτικοποίηση του.
Έχοντας ήδη την οδυνηρή εμπειρία του ξεπουλήματος της ΔΕΗ σε ιδιώτες, ξέρουμε ότι η ιδιωτικοποίηση και των υδατικών πόρων της χώρας, το μόνο που θα φέρει είναι αύξηση τιμών και απαξίωση υποδομών. Μόλις πριν λίγες μέρες βιώσαμε τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών, στον σιδηρόδρομο, όπου οι νεοφιλελεύθερες επιλογές απαξίωσης, κατάρρευσης και αποδόμησης του ΟΣΕ, κόστισαν ανθρώπινες ζωές.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι μια πρακτική που δοκιμάστηκε και στον ευρωπαϊκό και στον παγκόσμιο χώρο. Η εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από αυτές τις πολιτικές είναι μόνο αρνητική και εις βάρος του λαού. Γι’ αυτό και στις περισσότερες χώρες το νερό επανακρατικοποιήθηκε καθώς σε μικρό χρονικό διάστημα φάνηκαν οι τραγικές επιπτώσεις.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και η πολιτεία έχει την υποχρέωση να το παρέχει σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, πέρα και πάνω από κάθε λογική κέρδους.
Παράλληλα η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίρνει τη διαχείριση αποβλήτων από τους Δήμους, οι οποίοι κατείχαν τη διαχείριση και χρόνια τεχνογνωσία, παραδίδοντάς τη επίσης σε ιδιώτες.
Σημειώνεται, ότι η αντιμεταρρύθμιση δημιουργίας Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων και Αποβλήτων, είχε εισαχθεί και τη μνημονιακή περίοδο επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και παρά τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και τη δημοσιονομική στενότητα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε το 2016 να την αναιρέσει, προασπίζοντας και εξασφαλίζοντας, τόσο την επάρκεια όσο και την ποιότητα του νερού ως δημόσιο, κοινωνικό αγαθό και αποδεικνύοντας παράλληλα στην πράξη, ότι όλοι δεν είναι ίδιοι.
